Jam ciemny jest wsrod wichrow plomien bozy,
Lecacy z jekiem w dal jak gluchy dzwon polnocy.
Ja w mrokach gor zapalam czerwien zorzy,
Iskra mych bolow, gwiazda mej bezmocy.

Ja komet krol, a duch sie we mnie wichrzy,
Jak pyl pustyni w zwiewna piramide.
Ja piorun burz, a od grobowca cichszy,
Mogil swych kryje trupiosc i ohyde.